…veel… elke dag… voortdurend… en bespreekt dan nog eens elk boek op Goodreads.
Volg hier wat ief leest en wat hij ervan vindt.
Ief's bookshelf: read
Je zou het, geheel in de sfeer van ‘Een Klein Leven’, zelfkastijding kunnen noemen.
Toch besloot ik de opvolger van dat in menig opzicht miserabele boek een geheel onbevooroordeelde kans te geven.
Ik had beter moeten weten.
Want Yan…
De kraai krast.
De kievit jodelt.
Er is ook iets met tai chi.
Dan yin-yangt de grutto.
Fuuuut.
Ik word er tureluur(s) van.
Geachte Mevrouw Gardam,
Eerbiedwaardig Fellow van de Royal Society of Literature,
Beste Jane,
Ik hoop dat ik je goed genoeg ken om dit te mogen zeggen.
En om je met je te mogen aanspreken.
Je boeken werden met prijzen overladen – je …
Blij dat ik principes heb. Eéntje toch.
Dat luidt: een boek dat je begint, lees je ook uit.
Mocht ik dat principe niet of slecht losjes hanteren had ik deze ‘roman’ wellicht opzij gelegd. Want – wat bezielt uitgevers toch? – dit is g…
Mooi, maar niet bloedmooi.
Klein, maar geen kleinood.
Kort, maar daardoor nét iets tekortschietend.
Ondanks alle mooie intenties laat deze – mooie korte kleine – novelle je wel heel erg op je honger zitten.
Ze weet een plot samen te puzzelen, dat moet je haar nageven. En haar beschrijving van de betere Australische middenklasse is vaak trefzeker en geestig. Toch lijkt de formule in dit boek nét iets minder te werken dan in vorige titels. Of…
Elke schrijver heeft er één of meerdere: handige, vaak fraai afgewerkte zakformaatnotitieboekjes waarin ze halve of hele ideeën noteren. Om later iets mee te doen.
Meestal komt er geen later.
Nu wel. Want dankzij Covid staarden creat…
Een auteur die de eindjes niet aan elkaar kan knopen doet noodgedwongen nachtdienst bij een onbestemd bedrijf in de suburbs van New York.
Als een bende Oost-Europeanen het gebouw binnendringt, slaat de angst de auteur om het hart. Geva…
Slechte titel, ‘Verzamelde Werken’.
Misleidend, want het is geen omvangrijke bundel kortverhalen. Geen compilatie of bloemlezing.
Het is een roman. Een debuut bovendien.
En wat voor één!
In prachtig proza – slechts af en toe ontsi…
Licht.
Ik verkies het boven donker.
En boven zwaar.
Maar soms kan licht ook ondraaglijk zijn.
Alle goede bedoelingen ten spijt slaagt De Bie
er nooit in De Bel van zich af te schudden.
Een leesbaar jeugdboek? Zeker!
Maar dat w…
Zeldzaam zijn ze, boekjes waarbij het woord ‘zorgvuldigheid’ past.
Boekjes waarin elk woord zorgvuldig gekozen werd.
Boekjes die met zorg gevuld werden met woorden en zinnen.
Zeldzaam mooie zinnen vaak.
Vol zin én betekenis.
Zinv…
De beste vriend van Molly, het doodgraversmeisje, is Bert, haar schop.
Dat vindt ze zelf ook een beetje zielig. Maar wat veel erger is: ze werd getroffen door de vloek van Longcoat Bob, zodat ze niet meer kan huilen en haar hart langza…
Een schijnbeen.
Google raakt er compleet van in de war.
"Zoek in plaats daarvan naar scheenbeen".
Neen! Lieve heeft wel degelijk een schijn-been onder de knie, een titanium poot, als gevolg van het verkeersongeval op haar elfde waa…
Actie, avontuur, spectaculaire ontsnappingen, verborgen schatten.
‘De vele levens van Heloise Starchild’ is een jongensboek.
Zou je denken.
Maar dat is het niet.
Het was me tijdens het lezen niet eens zo erg opgevallen – pas nu dri…
The Sixties! Harlem, New York!
Je zou denken dat dit boek de balzaal uit zou swingen, maar dat doet het maar heel af en toe.
Schuifelen is eerder aan de orde.
Nochtans. Misdaad, drugs en maffia. Rassenhaat. Corrupte agenten en omkoo…
‘Braakgrond’ heet niet langer ‘Braakgrond’.
‘Braakgrond’ heet nu ‘Onder Buren’, een titel die de lading (nog) beter dekt. Al komt ook die niet in de buurt van de gewaagde gelaagdheid van ‘Über Menschen’, de originele titel.
Dora verhu…
1931. Het jaar dat de witte stok voor blinden en de langspeelplaat werden geïntroduceerd.
Het jaar ook dat ‘Twee Weken Weg’ van R.C. Sherriff verscheen.
Nu, 90 jaar later, werd het voor het eerst vertaald. (Behoorlijk) goed vertaald …
"Het lot leek als een kat steeds merkwaardiger prooien voor hem achter te laten. Ditmaal was het een lijk."
Zeven klassieke detectiveverhalen in één boek.
Wat zeg ik: àcht. Wat zeg ik?? Zestién!
Nooit eerder waren er meer verkeerde …
Ik houd van goede jeugdliteratuur.
Al mag dat tegenwoordig (blijkbaar?) niet meer zo heten.
Het is YA nu. Yie-Aaa, maakt niet uit.
Goed geschreven jeugdliteratuur overstijgt vaak zelfs de A-literatuur. Om jongeren te bereiken moet e…
‘Scherzetto’, de oorspronkelijke titel van deze Italiaanse novelle, is een quasi onvertaalbaar woord. Grapje, geestigheidje, geintje… het raakt de betekenis, maar vangt ze niet.
Die ongrijpbaarheid geldt voor het hele boek.
Het ver…
Megalomane, (machts)geile macho krijgt het aan de stok met mooie, blonde journaliste. Geschreven door een (ex-)journaliste. Het kan niet anders dan dat Sylvia van Driessche veel van wat in dit boek staat aan den lijve heeft ondervonden. …
‘Carwash’ is de eerste musical in de geschiedenis van de wereldliteratuur, jubelt de achterflap.
Bij lezers met enige jaren op de teller flitst daarbij spontaan de 70’s-discokraker uit de gelijknamige musicalcomedy de cortex binnen. Fi…
Ik ben in de Middernachtbibliotheek geweest.
Ik vond er mijn ‘Boek vol Spijt’. Wat een teleurstellend flutschrijfseltje was me dat. Amper een halve pagina. Geen deftige zin te bespeuren. Geen beetje nostalgische leegte. Niéts om met me…
Nauwelijks 200 bladzijden heeft Bonnefoy nodig om vijf generaties Franse migranten en meer dan een eeuw Chileense geschiedenis in spetterend technicolor op papier te borstelen: soms heerlijk lichtvoetig, dan weer gehuld in tragische duis…
Dertigers.
Dit is een boek voor dertigers, geschreven door een slachtoffer van “de vreugdeloze roes van de dertigers”. De veertig komt angstwekkend dichtbij voor Stine Pilgaard, al ziet ze dat zelf vooral als een (hoop op) verlossing.
…
Dan heet je Roman, schrijf je een novelle.
Een novelle die weliswaar langer is dan de gemiddelde turf van Dimitri Verhulst, maar dat terzijde. Het gaat immers niet om het aantal bladzijden, wel om wàt er op die bladzijden staat.
En d…
Weet je wat het is met stalking?
Het gaat maar door en het gaat maar door.
Een briefje hier, een belletje daar, een bezoekje ginder.
Niets opmerkelijks.
Bijzonder vervelend voor de belaagde, helaas ook voor het boek.
Waar de zie…
De Apocalyps nadert, het Armageddon is nabij.
Dat de Dag des Oordeels zich ook nog eens geheel onverwacht op een dinsdag presenteert, maakt het er allemaal niet beter op.
Zeker niet voor Saul Invictus, een misantropische klootzak voo…
Tarof, het eindeloos uitwisselen van beleefdheden, is een oud Perzisch gebruik dat ervoor zorgt dat iedereen met respect wordt behandeld.
Het staat in schril contrast met de manier waarop jong en oud zich in Oklahama tot elkaar richt. …
En dan lees ik op de tachtigste verjaardag van Robert Allen Zimmerman, aka Bob Dylan, het laatste kleinood van Pol Verholst, aka Dimitri V. – beide woordkunstenaar van professie, uitblinkers op de kortere afstand, zielsverwant van Dylan …
Een stomme koe.
Daar begint het mee.
Wanneer een zanger-op-retour het meisje Noefar in een gefrustreerde opwelling een stomme koe, een nijlpaard én een puisterige kip zonder kop noemt, knapt er iets bij de ijsjesverkoopster. Ze gilt …
Fictie.
Het woord impliceert dat een verhaal fictief is en dus: verzonnen, niet echt gebeurd.
Dat geldt ook voor ‘The Cold Millions’ van Jess Walter.
Het is fictie.
Rye en Gig, de twee zwervende broers, losers, hobo’s, nitwits, heb…
De hele tijd is er dat vermoeden. Die onderhuidse twijfel.
Dat gevoel dat er meer aan de hand is.
En dan komt hij.
Die ene zin.
De zin die je naar de keel grijpt. Die je vol in de maag raakt en tegen de grond slaat. Je onder water s…
Heb ik dit echt in één ruk uitgelezen?
Heb ik echt, op eenvoudig verzoek, naar ‘Hit the Lights’ van Metallica geluisterd? (Vreselijk, maar doeltreffend in de context.)
Heb ik Hammershøi opgezocht? (Mooi!)
Ging ik mee in conversaties …
Dromen en bedrog.
Je kan er vreselijke dingen mee ineen knutselen, je kan er ook een geweldig debuut mee construeren.
Over het eerste zullen we niet uitweiden, laat het ons maar meteen over ‘De Anatomie van Dromen’ hebben, het intrige…
Het lijkt op een vingeroefening.
Alsof Jonathan Coe in zijn boekje met losse ideeën bladerde en er lukraak een paar uitpikte.
Filmset. Griekenland. Vergane glorie. Brie.
Maar wat aanvankelijk alles weg heeft van een luchtig tussend…
Ik geef toe: ik ben een fan.
Boyne slaagt er al vele jaren in me elke keer opnieuw te verbazen. Met verhaallijnen, vertelperspectieven, plotwendingen die altijd weer even verrassend als raak zijn. Met veelkleurige personages die je in …
Kijk, dat heb je dan weer: ontdek je een volstrekt unieke stem, blijkt die Amsterdamser dan Amsterdam te zijn. En toe te horen aan een lesbisch jongenmeisje met een hiphop-pet. Verder van mij kan Sofie Lakmaker nauwelijks staan. Ze lijkt…
Wéér zo’n boek(je) dat zoveel beter af zou zijn geweest zonder de achterflap. En in dit geval vooral: zonder de cover.
Beide zijn onvergeeflijke spoilers. Zonder alert.
Waardoor je zit te wachten tot het gebeurt.
En kijk: het gebeurt….
"Mijn beste zinnen, las hij, zijn de zinnen waaraan ik begin zonder te weten hoe ze eindigen".
Is het een citaat van Flaubert? Van Stendhal? Feit is dat Hilary Byrd het opduikelt in één van de boeken die hij half India door met zich me…
‘Een Klein Leven’ was al bezet, dus werd het ‘De Drie Levens’.
Nochtans zou de eerste titel net zo goed gepast hebben (beter zelfs dan bij het eigenlijke boek): Josef Klein is immers niet alleen klein van gestalte, hij is ook zelden gr…
"Mao Zedong vond het niet nodig zijn geslacht met water te wassen, herinnerde hij zich, omdat hij het elke avond kon schoonmaken in een nieuw aangevoerd meisje".
Hans Theys doorspekt zijn boek met dit en andere ‘weetjes’. Als je hierop…
Doe jezelf een plezier: lees dat eerste hoofdstuk!
In minder dan vier pagina’s neemt Walter van den Broeck je mee van de big bang over de slag bij Waterloo en de oprichting van La Belgique naar de vooroorlogse Kempen, door Antwerpen sch…
"Soms sneeuwt het in april, maar plots toonden echt alle seizoenen zich bloeddorstig en nooit nog brak ergens een streepje zon door (…)".
Toeval bestaat niet, ik schreef het al eerder. Maar op deze 6e april 2021 sneeuwt het dus wel de…
In 1999 schreef ik een parodie op Jommeke voor het één-programma ‘Brussel Nieuwsstraat’, een compleet verzonnen journaal van en met Walter Baele.
Het idee: Steven Spielberg had de rechten op Jommeke gekocht en verfilmde, hier bij ons, …
"Mijn hart stond stil", riep mijn mama vaak gekscherend uit, toen ik haar weer eens had laten schrikken door achter een hoekje vandaan te springen en luid ‘Boe!’ te roepen. "Mijn hart stond stil, maar mijn Pontiac liep nog".
Een Pontia…
Toeval bestaat niet.
Ik sla de laatste bladzijde van ‘Hoe we een Klimaatramp kunnen vermijden’ van Bill Gates dicht als de charmante onheilsprofeet Steven Vromman bij me binnenwaait.
Omdat alleen de eigen kerk lezen al te makkelijk is,…
Later, als ik met pensioen ben, schrijf ik een boek.
Een uitspraak die ik mensen vaak hoor doen, maar zelden zie waarmaken.
Tot nu.
Inge Sierens deed het. En ze deed dat goed.
Hoe heerlijk nostalgisch zijn de scènes die zich in d…
Hoe vertaal je een boek dat zich afspeelt in de donkerste dagen van de jaren ’80 in Glasgow, waar mensen zich tandeloos uitdrukken in een door alcohol aangetast dialect?
De vertalers kozen voor een soortement Rotterdams (?), dat voor d…
Snel! ging het voor Strobbe: toen hij in 2016 met ‘Kruis en Munt’ debuteerde was de Hercule Poirot-debuutprijs meteen zijn deel.
Zo snel ging het.
Dus ging hij ietwat willens nillens door op zijn elan en pende in nauwelijks drie jaar …
Wat is een goed boek?
Het is een vraag met vele mogelijke antwoorden.
Dit is er één van:
Een goed boek is een boek waarvan je blij bent dat het zijn geheimen heeft prijsgegeven, aan joù, de bevoorrechte lezer.
Je maakt nu deel uit…
‘White Noise’ van Don DeLillo stond 35 (!) jaar geleden op de verplichte reading list Jewish-American Literature.
Ik herinner me dat ik er – ook na ruim een half jaar diepere analyse in een deprimerend auditorium – maar weinig van begr…
"Als kind had Siffer de zee gezien, maar sindsdien was hij ervan weggebleven, alsof hij de onmetelijkheid niet kon verdragen, de richtingloosheid: een rivier gaat ergens naartoe en komt ergens vandaan, zeeën en oceanen niet, die dobberen…
Als escapisme is wat je zoekt in een boek: zoek niet verder.
V.E. Schwab is een ontsnappingskunstenaar.
Ze dompelt je onder in een werkelijkheid die volstrekt onmogelijk en toch volkomen logisch is.
Met een paar eenvoudige zinnen ov…
Haal eens een onbekende in huis en deel er je leven mee.
Kentuki’s zijn een soort robo-pets, bestuurd door een anoniem persoon op een onbekende plek. Als je er een hebt, ben je afhankelijk van de ‘bestuurder’. Als je er een bént, ben j…
Ik ben een fan van Jenny Valentine.
Wie een boek schrijft over de urne van een onbekende vrouw op de achterbank van een taxi kan op mijn aandacht rekenen. Zeker als het zo goed geschreven is als ‘Finding Violet Park’.
In ‘Broken Soup…
Hoofdstukken.
Ze geven de lezer structuur. Houvast. Al was het maar om te beslissen wanneer je een boek dan toch maar weglegt om (eindelijk) te gaan slapen. Of om even door te bladeren en toch te beslissen: "nog ééntje" (het voorlaatst…
"Als er iets was wat hij aan dit land (*) waardeerde, dan was het wel dat hij altijd en overal een sigaret kon opsteken, dat niemand hem daarop aansprak, dat hij niet voortdurend werd lastiggevallen met onheilspellende boodschappen over …
Lize Spit wekt gemengde gevoelens op.
Ik ken mensen die ‘Het Smelt’ een meesterwerk vonden. Ik ken er die oprecht kwààd werden van het boek en het na het omslaan van de laatste pagina net niet ritueel verbrandden.
Ik behoor tot geen …
300 bladzijden ver zijn we als de Wildevrouw plots ‘spreekt’ en Olyslaegers het over zijn eigen taal lijkt te hebben: "Alle klanken samen smeedden haar woorden tot een ademloos lied waar geen einde aan kwam."
Helaas kwam er wel een eind…
Een boek dat ik las om de titel.
Ik was namelijk dertig jaar lang scenarist.
Bovendien leefde ik een tijdje als buitenlander in NYC, net als het main en het reflecting character.
De muziek van Thomas Acda (en de Munnik) ken ik niet…
Spannende boeken zijn zelden grappig.
Grappige boeken meestal niet spannend.
‘De Moordclub (op donderdag)’ vormt hierop een uitzondering.
Vier goed geconserveerde bejaarden wonen in een oud klooster dat is omgebouwd tot een woonzorgc…
‘Roman’ staat er in grote letters op de cover. Dat is misleidende informatie.
‘De Opgang’ is namelijk geen roman, maar een scriptie.
Een uitstekend geschreven scriptie, dat wel, maar: een scriptie. Het soort dat je als universiteitsp…
In haar knappe debuut nam ze ons mee naar het noorden.
In ‘Oogst’ trekt ze zuidwaarts – naar Sicilië om precies te zijn. Daar gaat de Roemeense Alina samen met haar elfjarige zoon op zoek naar een menswaardig bestaan. Maar ze zijn niet …
Als het in Parijs regent, druppelt het in Stockholm.
1793 is het jaar dat Marie-Antoinette wordt onthoofd en dus rommelt het ook in de Zweedse samenleving. De (zeer) arme onderlaag begint stilaan genoeg te krijgen van de corruptie, het…
Na het lezen van ‘Het Verhaal van de Goscinny’s’ werd mijn bewondering voor het Franse genie nog groter dan die al was.
Na het lezen van ‘De Avonturen van Hergé’ blijf ik vooral verweesd achter.
De biografie is rommelig getekend en s…
Met hoofdstuktitels als ‘Gin’, ‘Viognier’ en ‘Absint’ bedelde ‘Maison Beige’ om mijn aandacht. Dat het boek persoonlijk werd bezorgd door de jonge auteur hielp ook om me over mijn – vaak terechte – argwaan voor ‘boeken-in-eigen-beheer’ t…
Vier sterren voor de openingszin: "Zoals al zo vaak zat Francis op de afdeling psychiatrie naast zijn moeder."
Dat belooft.
Vijf sterren voor het slothoofdstuk. Dat is zo razend spannend dat je zinnen overslaat om zo snel mogelijk de…
Suspension of disbelief.
"De bereidheid om mee te gaan in een uitgangspunt dat niet meteen realistisch is".
In veel fictie (boeken én films) is een beetje goede wil noodzakelijk om in een verhaal te kunnen komen. En als de kleine over…
Surfen doe je op het internet.
Toch niet op het water?
Nog nooit had ik van Duke Kahanamoku gehoord.
Laat staan van Thomas E. Blake.
Maar kijk.
Plots kijk ik op een andere manier naar de Beach Boys die op hun planken de golven ui…
Vier boeken voor de prijs van één!
Vier kinderen, twee broers en twee zussen, bezoeken een waarzegster, die elk van hen hun sterfdatum onthult. Onzin natuurlijk, maar toch kruipt de (volstrekt niet-wetenschappelijke) wetenschap in de ho…
Wat een heerlijk ouderwetse, Dickensiaanse roman heeft die Carey geschreven!
Vanaf hoofdstuk 1 ("waarin ik geboren word en waarin ik mijn vader en mijn moeder beschrijf") trekt hij je het bewogen leven van Petite, née Anne Marie Groshol…
Taguchi Hiro is een schaduw. Een schim. Een meester in onzichtbaarheid.
Hij leidt het leven van een onvoltooide origami-vogel: scheve staart, vleugel geknakt. Krachteloos.
Het witte blad waarmee het allemaal begon, zit nu vol vouwen. …
Er is een groot verschil tussen een boek dat nu geschreven wordt en je meeneemt naar een tijd die je nooit gekend hebt (bij uitbreiding: de schrijver ook niet) en een boek dat geschreven is in die tijd en je dus onderdompelt in het heden…
Vier sterren!
Een meeslepend verhaal dat begint in Parijs, je naar Londen brengt, je vervolgens de helft van Afrika door leidt en eindigt in Wallonië met een Duvel: het zou al voldoende argument moeten zijn om er in te duiken.
Maar e…
De zon, een drankje, een stoel en een boek.
Meer heb je niet nodig om helemaal gelukkig te worden. Zeker niet als het dit subliem gecomponeerde boek van Meir Shalev is.
Aan het woord is Roeta, afstammeling van opa Zeëv, stamvader van…
Dat heb je met thrillers.
Ze lezen lekker weg.
Ze vragen niet te veel hersenactiviteit.
Beter: ze éisen niet te veel hersenactiviteit.
Want als je iets dieper nadenkt over wat je net gelezen hebt, ontdek je de scheurtjes in de plot, …
‘De Achtbaantester’ lezen is als een ritje op een rollercoaster: zodra je bent gaan zitten en de eerste bladzijden hebt omgeslagen kun je niet meer terug. De veiligheidsbeugels zijn vastgeklikt, het takelmechanisme treedt in werking.
T…
Dit is niet mijn soort boek.
De begrippen wanhoop, zwaarmoedigheid en troosteloosheid zijn me immers vreemd. In geen duizend jaar zou ik me opsluiten in een caravan in de achtertuin. Er zou er ook geen staan. Ik hoef immers geen tuin. …
De titel is een woordspeling en dat is geen toeval.
Het boek is namelijk geschreven door een professioneel copywriter.
Een broodschrijver dus, die een paar lekker bekkende zinnetjes op overschot had en niet goed wist waarnaartoe daar…
Principes zijn er om gebroken te worden.
Uit principe lees ik elk boek dat ik begin ook helemaal uit. Omdat ik van mezelf pas kwaad mag zijn (om de verloren tijd) op een auteur als ik zijn of haar werk àlle kansen heb gegeven. Onbevoor…
Deepa Anappara heeft recht van spreken.
Als journaliste heeft ze herhaaldelijk de onnoemelijke mistoestanden in diverse Indiaase sloppenwijken aangeklaagd. Ze kent de Jai’s en de Runu’s van deze wereld persoonlijk. Hun verhalen zijn ni…
"Judge the book by the cover", is al jaren mijn leidraad bij het kiezen van mijn volgende roman.
Slechts hoogstzelden heb ik daar spijt van.
Ook deze keer weer niet.
Want in het Pools weet ik het zo niet, maar in het Nederlands (en…
Zidrou.
De naam was me nooit opgevallen.
Tot vandaag.
Tot ‘Bloesems in de Herfst’.
Want hoe oogstrelend het tekenwerk van Aimée De Jongh ook is, de ware held van deze graphic novel is de auteur. Hoe hij het verhaal van twee mense…
Ik wantrouw ze, boeken die achterstevoren (of ondersteboven of binnenstebuiten) worden verteld. Ik gruwel van vorm die boven inhoud gaat, structuur die de vertelkunst verstikt.
Dat ‘Wij zijn niet als Hagedissen’ begint met de epi- en e…
Dory, – né: Isidore – groeit op in een kroostrijk gezin. Zijn vijf oudere broers en zussen zijn stuk voor stuk hoogbegaafd. Hij is dat tot zijn grote frustratie niet. Hij voelt zich onbeduidend, middelmatig, nutteloos. Zoals zowat élke 1…
Scheiden doet lijden!
Als Toby Fleishman na vele jaren huwelijk en twee kinderen eindelijk een punt zet achter zijn vertroebelde relatie met Rachel, gaat de hemel voor hem open.
Amerikaanse Tinder-equivalenten zorgen voor de ene al f…
1272 pagina’s.
Voor mensen die dat te veel vinden: zet je erover.
Beschouw het als vier boeken van 300 pagina’s.
Acht van 150.
Maar zet je erover.
Want elk van die vier of acht boeken krijgt vijf sterren.
Het geheel zes.
En …
Stijlvol.
Daarmee kun je dit prachtig vormgegeven en uitzonderlijk knap geschreven kleinood samenvatten.
De cover is verbluffend mooi, het karton heerlijk om in de hand te houden.
Je durft het boekje nauwelijks aan te raken, maar j…
Goscinny is al mijn hele leven een held.
Hij bedacht en schreef Asterix.
Zijn manier van schrijven was een voorbeeld: schrijf voor kinderen, maar zorg dat volwassenen er ook iets aan hebben. Zorg voor lagen, maar niet voor drempels. E…
Ta-Nehisi Coates is een van de belangrijkste denkers van de moderne tijd, leest het op de achterflap.
En dat is misschien wel een beetje het probleem van dit boek. Coates dénkt te veel en voelt te weinig.
Waardoor je als lezer nooit é…
Nooit een goed idee om een interview te lezen met de auteur van het boek dat je nog niet gelezen hebt. Wat de man (in een interview met De Morgen) over zijn (wellicht) allerlaatste boek vertelt, kleurt de lezing*.
Dat hij nooit op voorh…
‘Onze verslaggever in de leegte’ is een boek dat vele vragen oproept.
Waarom je dit (dag)boek schrijft moge duidelijk zijn. Schrijven is de laatste houvast van een schrijver. Zijn pen is zijn strohalm.
Waarom je dit boek publiceert is …
Het leek op zo’n boek waarvan de tekst op de achterflap alles al verraadt.
En dat is het ook: de feiten ken je voor je begint te lezen.
Maar het boek is zoveel meer dan de feiten.
Dus geen spoiler hier: Edward is de enige overleven…
‘Willem zat op een bank bij het Willemsdok aan overspel te denken toen er een man naast hem kwam zitten’.
Kijk. Met zo’n openingszin trek je mijn aandacht: er hangt spanning in de lucht, niet in het minst buitenechtelijke. En er is de b…
Als je een familiekroniek wilt schrijven, dan helpt het om uit een kroostrijk gezin te komen. In dit geval: een gezin met 14 kinderen. Waarvan twaalf nog in leven.
"Jullie moeten hen helaas allemaal leren kennen", luidt het al op de cov…
Je kunt onmogelijk ongevoelig blijven voor Sal & Peppa. Ze vormen het peper en zout van dit boek.
Toch blijft er een eerder fletse nasmaak over.
Dat komt hoofdzakelijk door de uitgebreide natuurbeschrijvingen (vorst, ijs, mist, rijm, …
Boeken over boeken. En over schrijven.
Ik heb er de laatste tijd – toevallig of niet? – heel wat gelezen:
‘A Ladder to the Sky’ van John Boyne, ‘Hotel Solitude’ van Koen Strobbe, ‘De Lessen van Meneer Piquier’ van Marc Roger – allemaal…
